Back Home

Cairns


Eindelijk was het dan zover, SKYDIVEN. Op 7 november geboekt in Melbourne en dan nu eindelijk op zondag 13 december is het zover. Natuurlijk weer veel te vroeg wakker, omdat ik bang was me te verslapen. Na een dik uur in de bus aangekomen op het vliegveld en na nog meer wachten en inchecken was het dan eindelijk tijd voor mij om me klaar te maken voor de sprong. Harnas aan, instructies krijgen over de sprong en de landing en kennis maken met de instructeur. Daarna was het tijd om het vliegtuig in te gaan. Ondertussen had mijn instructeur Arndt zijn GoPro aangezet en maakte hij filmpjes van de complete reis. Op 15.000 ft mocht ik dan het vliegtuig uit. Vlak voor de sprong realiseerde ik me pas dat dat 4,5km hoog is. Whaaa. Voor ik er erg in had vielen we het vliegtuig uit en begon de 60 seconden lang durende vrije val. Omdat het erg bewolkt was vandaag vielen we door de wolken heen, wat een erg koud gevoel veroorzaakte. Vergelijkbaar met het koude gevoel op je gezicht tijdens een afdeling maken op de ski's of snowboard op een koude dag. Daarna ging de parachute open en kon ik ook eens om me heen kijken. Het leuke was dat ik ook zelf de parachute mocht besturen. Na een vlotte landing, zonder op mijn billen terecht te komen, een goede high five aan Arndt gegeven. Wat was dit gaaf zeg. Vanwege het tijdverschil lagen papa en mama al te slapen, maar Ralf was gelukkig nog wel wakker. Echt vol adrenaline mijn verhaal met hem kunnen delen, echt heel leuk. Daarna ook nog met Nicole en Miriam kunnen bellen/appen. Dus wel mijn geweldige ervaring gelijk kunnen delen. Ik heb een video laten maken van deze geweldige ervaring, zodat ik hem nog vaak terug kan kijken. Ondertussen ook al vaak gedaan! Blijft kicken! De rest van de dag beetje rustig aan gedaan. En nog vaak naar de foto's en film terug gekeken.

Na mijn skydive avontuur van gisteren was het vandaag tijd om te beginnen aan mijn duikavontuur. In de ochtend opgehaald door het busje en onderweg naar de duikschool. Bij het invullen van de medische test ging het mis. Een van de vragen die met NO beantwoord moest worden was of ik bekend ben met migraine klachten. Hier moest ik dus YES invullen, met tot gevolg dat ik een bezoekje moest brengen aan de dokter. Anders kon de duikschool me niet deel laten nemen aan de cursus. Aangekomen bij de dokter de standaard onderzoekjes moeten doen. Bloeddruk, urine, oogtest en longcapaciteit. Alles gelukkig helemaal goed en met vlag en wimpel geslaagd. Daarna nog een gesprekje met de dokter zelf. Helaas binnen een minuut was het al duidelijk dat ik mijn duikavontuur moest beeindigen. Te veel risico's vanwege migraine klachten en het gebruik van medicijnen. Terug naar de duikschool om mijn spullen op te halen en daarna terug gebracht naar het hostel. Als gevolg van het wegvallen van deze duikcursus mijn plannen voor de rest van de week maar gelijk aangepast. Heel veel belwerk, maar uiteindelijk is alles naar wens veranderd. Na al het geregel lekkere sushi gegeten. Heel toevallig daar Amy en Sandra tegen gekomen. Twee meiden uit Belgie die ik in Brisbane heb leren kennen. Gezellig mee gegeten en in de avond nog een drankje mee gedronken.

Gelukkig was ik snel over de teleurstelling van het niet kunnen duiken heen. De volgende dag samen met kamergenootje Nina naar Cape Tribulation. Op de heenweg gestopt bij een aboriginal dorp Yabala. Hier van een aboriginal uitleg gehad over de cultuur en hij heeft ons uitgelegd hoe je een didgeridoo moet bespelen. Na deze uitleg in de parkbus gestapt en naar Mossman Gorge gereden. Daar een korte wandeling naar de bumping bridge gemaakt en gezwommen in de Mossman Gorge. Hierna weer met de tourguide in de bus gestapt en naar de Deep Tree River gereden voor een boottochtje op zoek naar krokodillen. Tegen het einde een kleintje (ongeveer 2 meter gespot). Volgens de tourguide was hij/zij ongeveer 15 jaar oud. Tot slot door naar ons meest noorderlijke punt van deze dag, Cape Tribulation. Dit tropisch regenwoud grenst aan het witte zandstrand, wat er erg bijzonder uitziet. En mooie foto's oplevert. Een eindje verder ook door het regenwoud gelopen en verschillende grote spinnen gezien en allerlei soorten bomen en planten. Op de terugweg nog gestopt bij de Alexandra Lookout, met een prachtig uitzicht over de vallei en Deep Tree River.

Grootste voordeel van het niet kunnen duiken is dat ik nu de hele woensdag de tijd had om Maike en Hannah weer te zien. Echt heel erg leuk om deze leuke gezellige meiden weer te zien. Rond half 10 werd ik opgehaald en zijn we naar het huis van de oom en tante van Hannah gereden. Echt een super mooie, luxe villa met een eigen zwembad, 4 slaapkamers, 4 badkamers, mooie grote luxe keuken. Oftewel een droomwoning. Hier hebben we eigenlijk heel de dag een beetje rond gehangen, gezwommen, gekletst, liggen zonnen, gekke foto's gemaakt, gegeten en ga maar door. Tegen de avond terug naar Cairns gereden en allemaal gekleed in rokjes/jurkjes uit eten gegaan bij een iets duurder en luxer restaurant dan ik als backpacker gewend ben geweest de laatste maanden. In vergelijking met Nederland helemaal niet duur hoor. Was omgerekend 30 euro kwijt volgens mij. Lekkere spareribs gegeten en als toetje aardbeien gehuld in een bevroren laagje Belgische chocolade! Heerlijk! Echt genoten.

Laatste dag in Cairns een dagtour naar het Great Barrier Reef gedaan. Beetje bewolkt, maar af en toe liet ook de zon zich zien. Na ongeveer 1,5 uur varen bij de eerste stop aangekomen en ongeveer 45 minuten kunnen snorkelen. Met een stingersuit aan het water in om de kans op een beet of steek van een van de vervelende kwallen kleiner te maken. Een van de eerste dieren die ik zag waren 3 kleine haaien bij elkaar. Ze zwommen over de bodem ter hoogte van de boot. Ongeveer 1-1,5 meter lang waren ze denk ik. Absoluut niet eng en ze zwommen snel weer weg. Waarschijnlijk door de hoeveelheid duikers die op dezelfde diepte aan het zwemmen waren. Daarna nog heel veel verschillende gekleurde vissen gezien en veel vissen met allerlei verschillende kleuren. Helaas deze keer geen schildpad gevonden, maar je kan niet altijd geluk hebben toch. Na de lunch in slaap gevallen op de boot en bij het wakker worden lag iedereen alweer in het water voor het tweede snorkelmoment. Snel mijn spullen weer aangetrokken en het water in gegaan. Hier een hele grote vis met enorm dikke lippen gezien, ze noemde hem Wally maar zijn officiele naam is Groper. Op deze plek ook heel veel koraal gezien. De kleuren die ik het meest heb gezien zijn roze/paars, geel/groen en wat blauw. Heel bijzonder om tijdens het snorkelen als het ware tegen een muur van koraal aan te zwemmen. Ditzelfde heb ik jaren terug ook in Marsa Alam gezien en nooit meer vergeten. Ook deze keer weer geprobeerd om foto's in mijn hoofd te maken. Heeft in Egypte ook geholpen, want kan die muur van toen nog steeds goed voor de geest halen. Na het snorkelen weer naar de boot en terug naar Cairns. Hier snel nog even sushi gegeten, gedoucht, koffer gepakt, uitgecheckt uit het hostel en naar het vliegveld gegaan.


Perth / Fremantle


In Perth wakker geworden in een 2 persoonsbed in een hotel vlakbij het vliegveld. Heerlijk geslapen, natuurlijk overdwars in bed. Daarna heerlijk kunnen douchen en me af kunnen drogen met een echte handdoek. Zo fijn om deze vorm van luxe weer even te kunnen ervaren. Vanuit het hotel de bus gepakt naar Fremantle. Aangekomen in Fremantle het hostel opgezocht. Hier heb ik geslapen in de gevangenis. Een gedeelte van de oude gevangenis is sinds begin dit jaar in gebruik genomen als hostel. Bijzondere ervaring.

Door het annuleren van de duikcursus had ik een aantal dagen over en heb ik nog een 3 daagse tour in Zuid West Australie geboekt. Michael is de tourguide en met 8 andere backpackers stap ik in de bus. De eerste stop is in Stirling Range. Een hike van 4km de berg op. Weer even wennen zo'n pittige hike, want dat is toch al weer weken geleden. Boven aangekomen een prachtig uitzicht en ontzettend veel wind. Daarna door gereden naar Albany en daar nog verschillende mooie lookouts aan de zee bezocht. Door de harde zuiderwind was het erg koud, maar waren er ook veel grote golven. Hierdoor werden de lookouts nog bijzonderder. Bij de Natural Bridge kwamen de golven zo hoog en met veel snelheid tegen de rotsen aan. Best beangstigend zo'n ruige zee.

De volgende ochtend vers gebakken pannenkoeken als ontbijt gebakken door de eigenaar van het hostel. Daarna in de bus gesprongen en naar Mount Clarence gereden. Vanaf dit punt heb je een mooi uitzicht over Albany. Na Albany achter ons te hebben gelaten zijn we naar de Tree Top Boardwalk gegaan. Dit is een bos met 40 meter hoge bomen waarin op 40 meter hoogte een loopbrug gemaakt is. Deze loopbrug beweegt, waarmee ze proberen het gevoel dat je in de toppen van de bomen loopt te versterken. Daarna nog een wandeling gemaakt over de grond van dit bos en enkele keren het gevoel gehad in de Efteling te lopen. Ze hebben hier namelijk een enorm grote, dikke boom staan met enkele uitstulpingen waardoor het lijkt op een gezicht. Net als de sprookjesboom. Daarna door gegaan naar de Gloucester Tree. Deze boom werd vroeger gebruikt als uitkijkpost om de bosbranden in de omgeving te signaleren. De boom is momenteel open om door de toeristen te laten beklimmen. In de boom zitten stalen staven bevestigd waarop je kan staan. Voor de veiligheid zit er een beetje kippengaas omheen en dat is het. Verder geen harnas of andere vorm van beveiliging. De boom zelf is 53 meter hoog en het uitkijkpunt is daarbovenop op 59 meter. Best stoer en gaaf om zo hoog de boom in te klimmen. Heb het altijd al leuk gevonden om in bomen te klimmen. Denk dat mama blij is dat ze me deze keer niet heeft zien klimmen. Wel weer ervaren dat omhoog klimmen veel makkelijker is dan naar beneden. Dan voel je pas dat de staven bewegen en dat het allemaal niet zo heel stevig is. Gelukkig allemaal weer veilig beneden gekomen en daarna door gereden naar Augusta. Daar aangekomen een poging gedaan om de zonsondergang te zien. Deze keer op een erg mooi punt gezeten en het was absoluut de moeite waard daar heen te gaan met zonsondergang. Van de zon hebben we helaas weinig gezien, want er trokken dikke wolken ter hoogte van de horizon.

De laatste dag van de tour de bus weer in en naar de vuurturen Cape Leeuwin. Dit is het meeste zuid-westelijke punt van Australie. Na 152 treden bovenin de vuurturen aangekomen en weer kilometers ver kunnen kijken. Mooie heldere dag dus het zicht was super. Daarna met de groep doorgereden naar Mammoth Cave. Een grote grot met diverse stalagmieten, stalagtieten en er zijn honderden oude botresten gevonden van allerlei verschillende diersoorten. Zelfs van diersoorten die niet meer bestaan. Hierna doorgereden naar Margaret River. Een leuk toeristisch dorpje en aan de kant van de rivier lekker geluncht. Op de weg terug naar Perth nog bij chocolaterien en wijnboerderijen gestopt. Ik was niet erg onder de indruk van de chocolade en wijn. Alleen de rode wijn vond ik wel prima. Tot slot nog een uur in Basselton geweest waar de langste pier van het zuidelijk halfrond te vinden is. Deze is wel 1,5 km lang! 

Mijn laatste nacht in Australie weer in de gevangenis van Fremantle geslapen. In de ochtend nog even door Fremantle gelopen, laatste souvenirs gekocht en heerlijk uitgebreid ontbeten. Daarna terug naar het hostel om mijn tas te herpakken en uit te checken. Op tijd richting Perth vertrokken en nog heerlijk uitgebreid geluncht bij een Tapas bar. Daarna was het toch echt tijd om naar het vliegveld te gaan en in te checken, mijn laatste Australisch Dollars uit te geven en te boarden. 

Deze 12 prachtige weken in Australie zijn voorbij gevlogen. Enkele tranen gelaten bij het passeren van de douane. Heb het zo erg naar mijn zin gehad en voelde me zo prettig de hele reis. Het voelt gewoon een beetje als liefdesverdriet. Ik heb veel geleerd, vooral over mezelf. En ik hoop in Nederland dit in de praktijk te brengen.


Het belangrijkste is dat het niet uit maakt wie je bent, hoe je heet, hoe oud je bent, waar je bent geboren en hoeveel geld je hebt. Waar het echt om gaat is dat je moet genieten van iedere seconden. Maak een feestje van je leven!

Zie jullie allemaal snel weer in Nederland!