From Top End to Down South

Wow, ik ben al halverwege mijn reis. Heb al zoveel gave dingen mee gemaakt en er staat nog een vol programma op me te wachten.


Eerst even terug naar 26 oktober. Deze dag naar Litchfield geweest. Eerst naar Magnetic Termite Mounds waar rotsachtige formaties staan gemaakt door de Termites. Deze kunnen soms wel 5 of 6 meter hoog worden. Te weten dat de Termites 10cm per jaar kunnen bouwen. Daarna door naar Florence Falls. Mooie waterval met een heerlijk bad waarin verkoeling gezocht kan worden. Na een korte wandeling door regenwoudachtige omgeving aangekomen aan de onderkant van de waterval. Even afkoelen in het water en daarna doorgelopen naar Buley Rockhole. Een wandeling van zo'n 2km over netjes aangelegde wandelpaden. Wat een verschil met alle andere wandelingen/hikes die ik heb gemaakt. Daar weer heerlijk kunnen plonsen in het water en weer bekenden tegengekomen van de vorige trip, het oudere Duitse echtpaar. Ze waren erg blij me weer te zien. Na een klein half uurtje weer terug naar de bus voor onze lunch en een laatste plons van de dag bij de Wangi Falls. Hier erg veel mensen aanwezig. Besefte hier pas hoe rustig het in alle andere parken is geweest. Na een uurtje relaxen langs de waterkant terug in de bus op naar Darwin. Daar nog een tochtje gemaakt achterop de motor bij Stuart. Wat een mafkees is hij toch, rijdt zomaar 230 km/h met mij achterop. Gelukkig geen ongelukken gemaakt en zonder schrammen mijn bed in kunnen stappen.


De volgende dag begonnen aan de trip van Darwin naar Katherine. Dit gedeelte heb ik ook al gedaan met Western Exposure, maar het is een mooi gebied om 2 keer naartoe te gaan. Opnieuw 2,5 uur in Edith Falls geweest en door de cave gezwommen. Heerlijke plek om je tijd te besteden. Na Edith Falls doorgereden naar Katherine Gorge. Hier was ik nog niet geweest en het uitzicht was echt heel erg mooi. Daarna door naar de camping net buiten Katherine, Springville. Een verlaten camping waar wij als enige gasten aanwezig waren met uitzondering van alle dieren natuurlijk, waaronder kangaroes en possums. Ze lopen gewoon vrolijk tussen al onze tenten door.


Dit deel van de reis wordt gekenmerkt door heel veel km's per dag in de bus. Vandaag zo'n 600km door de woestijn van Australie. Onderweg op wat plekken gestopt voor een koud drankje/ijsje/broodje hamburger/zwembad. Begonnen bij Bitter Springs. Warm water in het beekje en kraakhelder water. Een paar keer met de stroom mee en tegen de stroom in gezwommen. Lekker de spiertjes laten branden. Op een van de stops Joke tegengekomen, die ik nog ken van de trip van Perth-Broome. Gezellig even bij kunnen kletsen. Aangekomen in Banka Banka snel de berg op gelopen om naar de sunset te kijken, helaas te bewolkt. Toch wat mooie foto's kunnen maken, want bewolkt of niet. Australie is een prachtig land met een zeer gevarieerd landschap.


Op 29 oktober de laatste lange dag onderweg naar Alice Springs. Onderweg een bezoek gebracht aan Devil's Marbles. Mooie plek met veel ruige, rode rotspartijen. De nodige foto's gemaakt met omvallende rotsen en daarna weer terug de bus in om de weg naar Alice Springs te vervolgen. De dagen in de woestijn kunnen erg heet zijn. Wij hebben geluk gehad vandaag. Het is bewolkt met zelfs een beetje regen. Letterlijk de koelste dag in misschien wel de laatste 3 weken, het was maar 32 graden. Als afsluiting lekker uit eten geweest met de groep. Erg jammer dat de groep opgesplitst zal worden, want het was een erg leuke groep mensen.


Na een rustdag in Alice Springs is het 31 oktober tijd om naar het Red Center te gaan. Bij aankomst op de camping in Uluru Hannah en Maike weer even gezien. Dat was een leuke verrassing. Na de lunch en een plons in het koude zwembad naar de Ayers Rock gereden. Prachtig om van een afstand te zien en overweldigend om er voor te staan. Pas van dichtbij zie je alle verschillende kloven, barsten en hoogte verschillen van de Ayers Rock. Onze gids Ash weet veel te vertellen over de geschiedenis van de Ayers Rock en de leefwijzen van de Aboriginals. Vanwege de hoge temperatuur, >36 graden, is de Ayers Rock gesloten om te beklimmen. Wetende dat de Aboriginals de Ayers Rock als heilig zien en liever niet hebben dat mensen over de Ayers Rock lopen. Ze zeggen dat het vergelijkbaar is met het beklimmen van een tempel in Azie, dat doe je ook niet. Na de wandeling om de Ayers Rock heen terug gereden naar de camping om ons klaar te maken voor de zonsondergang. Even dachten we dat de wolken roet in het eten zouden gooien, maar niets was minder waar. Prachtig en genoten. Ook Kata Tjuta was goed zichtbaar, waarachter de zon wegdook. In de avond met zijn alle dicht bij elkaar geslapen in swags onder de sterrenhemel.


De volgende morgen wakker geworden met maar 1 schoen naast mijn swag. 10 meter verderop mijn schoen terug gevonden, gelukkig. Hoogstwaarschijnlijk bezoek gehad van een dingo, die het net als alle honden leuk vindt om in schoenen te bijten. Met alle geluk mis ik alleen een stukje veter. Wat me meer bezig houd is dat er een dingo op nog geen meter afstand van mijn slapende lichaam rond heeft gesnuffeld. Ik ben allang blij dat ik er niet wakker van ben geworden. Na de zonsondergang van gisteren zijn we vandaag naar de zonsopgang gaan kijken. Blijft een fantastisch iets om naar te kijken. Vandaag staat een hike van 3,5 uur op het programma in Kata Tjuta. Een prachtig rotsachtig gebied met veel hoogte verschillen en kloven tussen de verschillende koppen (36 totaal). Bij temperaturen van rond de 40 graden tussen 6.30-10.00 uur in de ochtend best pittig om een hike te doen van ongeveer 6km. Met de nodige flessen water en suikers (snoep) op zak begonnen aan de hike. Mooie foto's gemaakt en de nodige calorien verbrand. Echt heerlijk om je spieren te voelen branden bij klimtochten omhoog en je hartslag te voelen in je keel. Bij terugkomst op de camping weer een verfrissende duik in het zwembad gemaakt, lunchen en weer de bus in. Op naar Kings Canyon. 


Nadat het gisteren niet gelukt was om een helicoptervlucht boven dit gebied te boeken, nu extra benieuwd naar het weelderige en ruige landschap. De tocht zijn we begonnen om 6.30 toen het nog redelijk koel was. Een pittige klim van 1,5km steil naar boven, waarna je werd beloond door een prachtig uitzicht over het gebied en natuurlijk in de canyon. Totaal duurde deze hike 2,5 uur waarbij de rest van het pad goed begaanbaar was. Bovenop de Kings Canyon de meiden uit de vorige groep tegengekomen en de nodige foto's gemaakt. Na een rustpauze in the Garden of Eden begonnen aan de weg terug naar de bus. Moe maar voldaan in de bus gaan zitten en genoten van een heerlijk dutje. Echt iedereen ( met uitzondering van de chauffeur gelukkig) lag te slapen. Is toch best pittig 3 dagen op rij opstaan om 4.30 en dan zware, lange tochten maken in extreem hoge temperaturen. Gelukkig is het een droge lucht  wat het weer wat makkelijker maakt dan bijvoorbeeld in Darwin. Na terugkomst in Alice Springs met de groep uit eten en daarna tijd om afscheid te nemen. Het gros reist door naar Melbourne, dus de kans is zeker aanwezig dat we elkaar daar weer zullen zien.


Op 3 november was het tijd om naar Melbourne te vliegen. Met nog 2 Duitse meisjes uit de laatste groep vlieg ik om 11.40 naar Melbourne. Bij het inchecken gewoon de verkeerde boarding pass gekregen, gelukkig kwam ik daar 2 minuten later al achter en kon alles gewijzigd worden. Na een erg vlot verlopende vlucht om 15.30 plaatselijke tijd geland in Melbourne. Ongeveer 10 minuten moeten wachten op mijn backpack. Stuart was al op het vliegveld en heeft me meegenomen naar het centrum van Melbourne. Vandaag heeft de Melbourne Cup plaatsgevonden. Overal in de stad lopen de mannen in pak en de vrouwen in mooie jurken en hoedjes op hun hoofd. Voor het eerst in de geschiedenis heeft een vrouwelijke jockey de Melbourne Cup gewonnen. In het centrum het casino opgezocht, niet zelf gegokt. Het casino leek net een winkelcentrum. Overal eetkramen en winkels, met tussendoor zalen met gokspelen, zowel speelkasten als speeltafels. Een tafeltje aan het raam gevonden om iets te eten, zodat we in de tussentijd mensen konden kijken. Om 21.00 ontvlamden grote fakkels aan de boulevard. Gaaf om te zien en lekker warm. Raar om weer een lange broek en vest te moeten dragen na 4 weken droge hitte. De temperatuur hier is zoals de Nederlandse zomers, 22 graden. Voelt erg fris aan na weken van 35+.


De volgende dag een wandeling gemaakt door Domain Garden in Melbourne. Daarna in de auto gestapt en richting Seymour gereden waar ik een tijdje op de farm van de half-broer van Stuart zal verblijven. Tim en Penny wonen hier met 9 honden, 1 kat, 12 paarden, 2 varkens en ontelbaar veel kippen en fazanten. De mensen die mij een beetje kennen weten gelijk dat dit niet echt een plek voor mij is, maar ik heb het een kans gegeven. Na 3 dagen weer snel richting Melbourne city gegaan. Ik had het totaal niet naar mijn zin daar, maar ik heb het leven op de farm wel van dichtbij gezien. En het is een veelvoorkomende manier van leven in Australie. Dus ik zie het maar als een beetje cultuur snuiven. Het was eigenlijk de bedoeling om ook te reizen samen met Stuart, maar dat gaat niet meer door. Hij blijft graag nog langer op de farm. Dus ik ben alleen terug gegaan naar Melbourne. 


Op zaterdag 7 november ben ik na een treinreis van 1,5 uur terug in Melbourne. Heerlijk om weer wat te kunnen doen. Gelukkig kan ik 's morgens al inchecken in het hostel, dus mijn backpack op de kamer gelegd en daarna snel op zoek naar een reisbureau. Ik wil namelijk heel graag de Great Ocean Road zien en de Grampians NP. De weersvoorspelling is goed voor zondag, maandag en dinsdag, dus ik zou graag deze plaatsen bezoeken in het begin van de week. Na wat gepuzzel is het me gelukt. Ook maar gelijk mijn Greyhound ticket, mijn excursie naar Fraser Island, Surflessen in Byron Bay, excursie naar Whitsunday's en skydive in Cairns geboekt. Kortom, de rest van mijn reis ligt nu in grote lijnen vast en alle tijd tussendoor kan ik zien hoe ik die invul. Ik voel me gelijk stukken vrolijker en energieker. Nadat ik alles had geboekt bij het reisbureau afgesproken met Hannes en samen de stad gaan verkennen. Een lunch, St Patricks Cathedral, Botanic Garden, Sydney Myers Music Bowl, Shrine of Remembrance, terrasje, diner en cocktails. Kortom, een super dag gehad! 


De volgende dag is het heerlijk weer, dus besloten naar St Kilda te gaan. Met de tram duurt het ongeveer 20 minuten om daar te komen. Aan de boulevard staan allemaal kraampjes met leuke artikelen te koop. Kijken, kijken niet kopen, ik ben een blijf een Nederlandse. St Kilda is een leuk plaatsje aan zee en erg toeristisch. De kinderen staan te springen om het Luna Park in te mogen. Na wat rond gekeken te hebben contact gezocht met Hannes en samen geluncht. Helaas kwamen er meer wolken na de lunch en zorgde de frisse wind ervoor dat we besloten terug te gaan naar het centrum van Melbourne. Daar aangekomen voor een tweede keer naar de Shrine of Remembrance gegaan. Gisteren hadden we helaas te weinig tijd om op ons gemak door dit prachtige gebouw te lopen. We zagen nu dat er een expositie was over alle oorlogen van de laatste 200 jaar. Erg indrukwekkend. Hierna rustig terug gelopen naar het stadscentrum en onderweg Nederlandse poffertjes gegeten, heerlijk. Ondertussen was het tijd voor een ijsje en een terrasje en het wachten op Hannah & Maike. Zij zijn ondertussen ook in Melbourne aangekomen en we hebben afgesproken samen te eten in Degraves Street. Na een lekkere lasagne bolognese en een appel cider tijd om me klaar te maken voor de trip naar de Grampians NP.


Natuurlijk 20 keer wakker geworden, omdat ik bang was me te verslapen. Uiteindelijk veel te vroeg bij het Rendez Vous hotel aanwezig om opgehaald te worden. Vandaag is Jon de reisleider en hebben we een klein groepje van 8 persnen, 1 Russische, 6 Aziaten en ikzelf. Na een theestop in Ballarat aangekomen in Halls Gap, waar de nodige Nederlanders te horen zijn. Even een praatje gemaakt, want ik kom minder Nederlanders tegen dan ik van te voren had verwacht. 1 van de vrouwen, Myra, is geboren in Nederland, opgegroeid in Australie en met een Amerikaan getrouwd en woont nu in Minnesota. Erg bijzonder. Na de lunch naar verschillende uitkijk punten gegaan; Silverband Falls, Mc Kenzie Falls, Balcony, Boroka en Reed's lookout. Weer prachtige foto's gemaakt en korte wandelingen. Terug in Halls Gap tijd om weer wat krachtvoer te kopen en daarna terug richting Melbourne. Een lange dag met veel kilometers over de weg, maar zeker de moeite waard om de Grampians te bezoeken.


En dan eindelijk is het zover, ik ga naar de Great Ocean Road. Helaas begint de dag erg somber en treurig met erg veel wolken en een temperatuursverwachting van maximaal 18 graden. Brr, helaas niet helemaal op voorbereid en in mijn korte broek in de bus gestapt. Gelukkig wel zo slim geweest om mijn dikke vest aan te trekken, dus echt koud zal ik het niet hebben vandaag. Mijn eerste contact met de Great Ocean Road is ter hoogte van Lorne. Natuurlijk even de bus uitgesprongen voor de nodige foto's. Zowel van de boog boven de weg als van de woeste zee. Daarna doorgereden naar Kennett River, waar ik de eerste (slapende) Koala heb gespot. Hoog in de boom zat hij te slapen op een tak. Verder veel vogels op deze plek waaronder de cockatoo. Helaas is het hier niet alleen bewolkt, maar ook regenachtig. Zonde maar helaas, door naar het Lighthouse bij Cape Otway. Hier een BBQ lunch gehad en wat mooie foto's kunnen maken van de kust. De Great Ocean Road loopt niet alleen langs de kust, maar ook een groot gedeelte door de bossen van Victoria. Hier op meerdere plekken Koala's kunnen zien en met een beetje fantasie de eerste zonnestralen van de dag. Volgens de tourguide erg optimistisch, maar ik geloof er echt in dat zodra ik aan kom bij de Twelve Apostels de zon zal gaan schijnen. Helaas, bij aankomst nog steeds erg bewolkt en koud, maar gelukkig geen regen meer. Na een half uurtje wachten mag ik 10 minuten in de helicopter om vanuit de lucht de Twelve Apostels te zien. En of je het gelooft of niet, zodra de helicopter opstijgt, breekt de zon door de wolken en heb ik een prachtig, zonnig zicht over de Twelve Apostels vanuit de helicopter. Nadat ik weer was geland een sprint getrokken naar de lookout en tientallen foto's gemaakt van de Twelve Apostels, die maar met 7 rotsformaties aan de kust staan. Zo gelukkig dat ik dit prachtige natuurverschijnsel met een zonnetje heb mogen zien. Als ik het een cijfer zou mogen geven, zoals papa altijd vraagt, dan zou het zeker een 10 zijn! Waarschijnlijk extra blij omdat de rest van de dag het weer er zo somber uit zag. Nog even een korte stop bij Gibson Steps voor de laatste foto's en daarna terug de bus in richting Melbourne. Vandaag ongeveer 170km van de 241km van de Great Ocean Road gereden. Als afsluiting van de dag nog een drankje en een dansje met Hannah, Maike, Hannes, Emily, Nicole en Marissa in Melbourne. Erg gezellig om elkaar weer te zien in Melbourne. 


En dan is het nu woensdag 11 november. Groot feest voor de Bergenaren. Voor mij is het gewoon een prachtige nieuwe dag in Melbourne en zal ik veel andere gave dingen gaan doen en zien de komende weken. Vrijdag reis ik naar Sydney waar ik een paar dagen zal verblijven. Daarna ga ik door naar Byron Bay waar ik wat surflessen heb geboekt. Genoeg leuke dingen om naar uit te blijven kijken dus de komende periode.


Nogmaals sorry dat ik geen foto's kan plaatsen op deze pagina, facebook werkt voor de foto's beter.

Ik hoop dat jullie weer met veel plezier mijn avonturen hebben mee beleefd. Tot de volgende keer!